BHAGAVAD GITA – BÖLÜM VII

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

BÖLÜM VII

Krişna. Şimdi öğren, sevgili Prens! nasıl, eğer ruhun
Daima üzerime kurulursa – hala Yog yapıyorsan,
Hala Beni Sığınağın yapıyorsan-
Kesinlikle Bana mükemmel bir şekilde ulaşacaksın.
Sana , bildiğin zaman, burada, bu dünyada artık bilmeyecek
olan, Bütünsel ve özel olan en büyük irfanı beyan edeceğim.

Binlerce ölümlüden biri,
muhtemelen Hakikat için Çabalıyor; ve cihad eden az sayıdakilerden-
Hayır, ve sadece bir
tanesi- orada burada- Beni olduğum gibi bilir, gerçeğin ta kendisi.

Toprak, su, alev, hava, eter, yaşam ve zihin,
Ve bireysellik – bu sekizi
Ben’in tezahürünü oluşturur, Manifest.

Bunlar benim alt Doğam; Daha yüksek olanı öğren, Bu
vesileyle, sen Yiğit Olan! bu Evren
, yaşam ilkesiyle üretilir;
Böylece görünür şeylerin dünyaları
bir Yoni’den doğar. Bilmek! Ben o rahimim:
Bu Evreni ben yaratırım ve ben bozarım:
Benden başka Efendi yoktur Prens!
Başka Yapıcı Yok!
İpi üzerinde bir dizi incinin asılı olduğu gibi , bütün bunlar bana asılıyor.
Ben suyun taze tadıyım; I
Ayın gümüşü, güneşin altını
, Vedlerdeki tapınma sözü, eterde geçen heyecan ve insanın döktüğü tohumun
gücü .
Ben
nemli toprağın güzel, tatlı kokusuyum, Ben ateşin kırmızı ışığıyım,
Hareket eden her şeyde hareket eden yaşamsal hava
, Kutsal ruhların kutsallığı,
Ölümsüz kök, ne varsa ondan fışkırır;
Bilgelerin bilgeliği, bilgililerin aklı,
büyüklerin büyüklüğü.
Muhteşemin ihtişamı. Kunti’nin Oğlu!
Tutku ve arzudan arınmış ben bunlar;
Yine de
, arzulayan herkeste haklı mıyım, Bharataların Şefi! Doğanın çerçevelediği tüm bu ruh halleri için,
Soothfast veya tutkulu veya cahil, benden çıkarsa
; ama hepsi
bende birleşti – onlarda ben değil! Dünya- Varlığın
bu üç niteliğine
aldanmış- Hepsinin dışında olan Ben Değilim , Hepsinin
üstünde, Ebedi! zor

Beni gizleyen çeşitli gösterilerin ilahi perdesini delmek için ; ama bana tapanlar
onu deler ve öteye geçerler.

Kötülük yapanlara, akılsızlara, Ne alçak ve kabadayılara tanınmıyorum
; ne de
şeylerin gösterisine aklı aldatılanlara,
Ne de Asuraların yolunu tutanlara.

Dört tür ölümlü tanır beni: Ağlayan,
Arjuna! ve bilmek isteyen adam;
Ve yardım etmeye çalışan; ve benden emin oturan
, aydınlandı.

Bu dördünden
ey Hindistan Prensi! en yüksek, en yakın, en iyi
Sonuncusu, dindar ruh, bilge,
“Bir”e yönelmiş. Sevgili, her şeyden önce, Ben
ona; ve o benim için en sevgili!
Dördü de iyidir ve beni arayın; ama benimki
, Gönül hakiki,
sadık- üzerimde kaldı, Beni ellerinden geldiğince, kutluluk,
Onlar “benim” değil, ben – ben kendim bile!
Birçok doğumun sonunda Bana geliyorlar!
Yine de bilge Mahatma’yı bulmak
zor, “Her şey Vasudev!” Diyen O adamı.

Bir de şu
veya bu arzudan yüz çeviren bilgisi, kendilerini şekillendiren şeylerle
kısıtlanmış, çeşitli ayinlerle bazı alt tanrılara
kulluk etmelerine izin verenler vardır. Bunların hepsine- İmanla
, hangi türbe yapacaklar, hangi şekile gireceklerine tapın-
‘Onlara imanı veren Ben’im! memnunum!
Böylece Tanrı’sından lütuf isteyen kalp,
Karartılmış ama ateşli, istediği sona kavuştu,
Daha az nimet – ama ‘veren benim!
Ancak kısa sürede kurur, ne küçük meyveler toplarlarsa: Böyle tapan kıt
akıl
sahipleri, tapındıkları yere giderler, tanrılarıyla birlikte geçerler.
Ama benimki bana gel! Görünmeyeni tezahür sanan gözler
kördür,
Beni gerçek Benliğimde kavrayamamak! Bozulmaz, vizyonsuz, ilan edilmemiş, Sihirli gösteri
perdemin arkasına saklanmış, herkes tarafından görülmüyorum; Doğmamış ve değişmez- boş dünyaya bilinmiyorum. Ama ben, Arjuna! olan her şeyi, var olan ve olacak olan her şeyi bil , gerçi içlerinden hiçbiri beni tanımıyor!

“Karşıt çiftlere” olan tutkuyla,
Beğenme ve Beğenmeme’nin bu iki tuzağı adına, Prens! Günahlardan arınmış, fiilde kutsal, bilgili, ” zıtlardan” kurtulmuş ve imanda sabitlenmiş, Bana Bağlanan
birkaç kişi dışında bütün yaratıklar şaşkın yaşar .

Bağlananlar, Doğumdan ve ölümden Bana Sığınmak isteyenler, Doğrusu onlardadır!
Beni bilenler BRAHMA: Beni bilir Ruhların Ruhu,
ADHYATMAN: KARMA’yı bilir, benim işim;
Bil ki Ben, Yaşamın Efendisi
ADHIBHUTA ve tüm Tanrıların
Efendisi ADHIDAIVA ve Kurbanların Efendisi ADHIYAJNA’yım;
Sevgi ve iman dolu kalplerle Bana güzelce tapın
ve beni ölüm saatinde bulun ve sarılın.

BHAGAVAD-
GITA’NIN “Vijnanayog”
veya “Ayırt Yoluyla Din Kitabı ” başlıklı VII. BÖLÜMÜ