12 Mart 2021’de yayınlandı ile Marijke Everts (yeni pencerede açılır)(Avrupa Vakfı)
Ünlü Meksikalı sanatçı Frida Kahlo, nesiller boyu sanatçılar, biseksüel kadınlar ve engelliler için bir rol modeldi. Çalışmaları doğadan ilham aldı ve Meksika toplumunda cinsiyet, engellilik, sınıf, sömürgecilik sonrası ve ırkı araştırdı.
Frida Kahlo, 6 Temmuz 1907’de Mexico City’nin eteklerinde Coyoacán’da doğdu.
Fotoğrafçı olan babası, üniversite eğitimini bitiren epilepsi kaynaklı bir kazadan sonra Almanya’dan göç etmişti. Annesi karışık Avrupa ve Yerli kökenliydi.
Kahlo altı yaşındayken çocuk felci geçirdi ve bu da sağ bacağının sol bacağından daha kısa ve daha ince olmasına neden oldu. Aylarca tecrit edilmesi ve zorbalığa uğraması nedeniyle münzevi hale geldi. Bu aynı zamanda onu babasına daha da yaklaştırdı, çünkü ikisi de engelli yaşama deneyimlerini paylaştı.
Fiziksel aktivitelerin daha çok erkekler için uygun görülmesine rağmen, babası tarafından gücünü yeniden kazanmak için spor yapmaya teşvik edildi. Babasından doğayı, edebiyatı, felsefeyi ve fotoğrafçılığı öğrendi – fotoğraf geliştirmesine yardım edecekti.
1922’de Kahlo, kadınları henüz yeni kabul etmeye başlayan seçkin bir okul olan Ulusal Hazırlık Okulu’na kabul edildi.
Orada kaldığı süre boyunca, Meksika kültürü, sosyal adalet sorunları ve siyasi aktivizmle derinden ilgilendi. Okul Indigenismo’yu destekledi – ülkenin yerli mirasıyla gurur duyuyor ve Avrupa’nın Meksika’dan daha üstün olduğuna dair sömürgeci zihniyeti devirmeye çalışıyordu.
17 Eylül 1925’te Kahlo’nun omurgası ve pelvisinde ciddi hasarlar da dahil olmak üzere birçok yaralanması olan bir otobüs kazası meydana geldi. Üç ay boyunca yatağa hapsedildi. Kaza, hayatının geri kalanında kronik ağrı çekmesine neden oldu.
Küçük yaşlardan itibaren sanattan zevk almasına ve ailesine yardım etmek için ücretli bir gravür çırağı olarak çalışmasına rağmen, henüz bir sanatçı olarak bir kariyer düşünmemişti ve doktor olmaya odaklanmıştı. Kazadan sonra, bilim ve sanat sevgisini birleştirerek tıbbi bir illüstratör olarak bir kariyer düşündü.
Yatalak ayları boyunca, ebeveynleri ona yatakta resim yapması için ekipman ve kendini görebilmesi için bir ayna sağladı. Resim onun için kimlik ve varoluşla ilgili soruları keşfetmenin bir yolu oldu. Kendini, kız kardeşlerini ve okul arkadaşlarını çizdi.
‘ Kendimi resmediyorum çünkü çoğu zaman yalnızım ve en iyi bildiğim konu benim. ‘
1927’nin sonlarında yatak istirahati bittikten sonra Kahlo yeniden sosyalleşmeye başladı. 1928’de, o zamanlar tanınmış bir sanatçı olan müstakbel kocası Diego Rivera ile tanıştığı bir partiye katıldı.
Rivera ile evlendikten sonra İspanyol tarzı Cuernavacas şehrine taşındılar. Kahlo, karışık yerli mirasını vurgulamak için daha geleneksel yerli Meksika kıyafetleri giymeye başladı. Giysiler onun feminist ve sömürgecilik karşıtı ideallerini ifade etmesinin bir yoluydu.
Kahlo ve Rivera 1930’da ABD’ye taşındı ve orada geçirdiği süre boyunca ve Meksika’ya döndükten sonra sağlık sorunları yaşamaya devam etti.
Kahlo , kazadan bu yana yaşadığı sorunları düzeltmek için omurilik ameliyatı geçirdikten sonra Kırık Sütun’u (1944) yaptı. Kendi portresinde, vücudunun ortasından aşağıya doğru açık, İyonik bir sütun, vücudunun etrafında tıbbi bir metal korse ve yanaklarından damlayan gözyaşlarıyla cildine çivilenmiş tırnaklar ortaya çıkıyor.
Umut Ağacı, Güçlü Kal’da ( 1946 ), Kahlo kendisinin iki versiyonunu resmediyor: sağda, sırtında ve pelvisinde açık bir yarıkla tıbbi bir yatakta yatıyor. Solda, tıbbi korsesini tutan kırmızı bir elbise ve ‘Umut Ağacı, Güçlü Kal’ yazan bir tabela var. Yaralı Geyik (1946) ayrıca onun fiziksel durumunu ve fiziksel sağlığının bozulmasını yansıtır. Ayrıca kendini kadın ve erkek olarak temsil ediyor ki bu bazı bilim adamlarının biseksüelliğinin bir yansıması olduğuna inanıyor.
Kahlo ve Diego Rivera sırasında ikisinin de evlilik dışı ilişkileri vardı.
Film yıldızları Dolores del Rio, Paulette Goddard, Maria Felix ve film yıldızı Georgia O’Keeffe dahil olmak üzere hem erkeklerle hem de kadınlarla ilişkileri vardı. Bir Ormanda İki Çıplak (1939) adlı resminin , kadınlara olan ilgisini yansıttığı söylenir.
Hayatının sonlarına doğru fotoğrafçı Lola Alvarez Bravo, Kahlo’nun Meksika’daki ilk kişisel sergisini 1953’te Galeria Arte Contemporaneo’da açtı. Kahlo, açılışa katılabilmek için yatağının galeriye taşınmasını emretti. Ambulansla geldi ve sedyeyle yatağına taşındı ve parti boyunca orada kaldı. Sergi dünya çapında basından ilgi gördü ve Meksika’da önemli bir kültürel etkinlik oldu.
Bir yıl sonra, 13 Temmuz 1954’te henüz 47 yaşındayken öldü.
1984’te Meksika, çalışmalarını ulusal kültürel miras olarak ilan etti ve en anında tanınan sanatçılardan biri olarak kabul edildi. Feministler, LGBTQ topluluğu ve Chicanos dahil olmak üzere çeşitli azınlık grupları ve siyasi hareketler için bir simge haline geldi.
