BHAGAVAD GITA / BÖLÜM XI

MÖ 400 Sir Edwin Arnold tarafından çevrilmiştir.

Arjuna. Bunu, ruhumun huzuru için Senden duydum, Adhyatman Adlı
Yüce Gizemin açılımını
; idrak ederek,
Karanlığım dağılır; Şimdilik biliyorum
– ey Nilüfer gözlü! – İnsanların doğumu nereden,
Ölümleri nereden geliyor ve
Senin ölümsüz saltanatının heybeti ne? Görmezden gelirim,
Kendin beyan ettiğin gibi, Egemen Rab!
Formunun o ihtişamının benzerliği
Tamamen ortaya çıktı. Ey İlahi Olan!
Eğer bu olabilirse, eğer görmeye dayanabilirsem,
Kendini görünür kıl, ey bütün duaların Rabbi!
Bana kendini göster, Ebedi Tanrı!
Krişna. Bak o zaman, sen Pritha’nın Oğlu! senin için tezahür ediyorum
Gizemimi örten o yüzbinlerce şekil: Sana tüm suretlerimi, sonsuz, zengin, ilahi, Değişken tonlarımı, sayısız suretlerimi
gösteriyorum .
Görmek! bu yüzümde
Adityas, Vasus, Rudras, Aswins ve Maruts; numarasız Harikalar’a bakın
, Kızılderili Prensi! senden başkasına vahyedilmedi.
Seyretmek! burası Evren!- Bak! Canlı ve ölü ne varsa
hepsini bir araya getiriyorum – İçimde! Bak, dudaklarının dediği gibi
Ebedi ve ÇOK TANRI olan TANRI’ya! Beni gör! ne dua ediyorsun!

Yapamazsın!- ne de insan gözüyle Arjuna! en iyisi!
Bu yüzden sana ilahi bir his veriyorum. Başka gözlere sahip ol, yeni ışık!
Ve bak! Bu benim görkemimdir, ölümlülerin görüşüne açılmıştır!
Sanjaya. O halde ey Padişah! Tanrı’ya, öyle söyleyerek,

Pritha’nın Oğlu’nun, O’nun engin Her Şeye Gücü Yeten Kafasının
tüm görkemini, harikasını ve dehşetini sergileyen önünde durdu. Gören sayısız göz, Emir veren sayısız ağız, Tek bir Formda toplanmış sayısız mistik form : üstün bir şekilde ayakta duran Sayısız ışıltılı görkem giymiş, Sayısız göksel silah taşıyan, Yıldız kümelerinden çelenklerle taçlandırılmış, Dokuma cilalardan giysi giymiş, O’nun Ruhundan Nefes alıyor mükemmel Mevcudiyet Tüm ilahi kokuların her ince özünün nefesi ; Kör edici parlaklık; yayılan- Sınırsız, güzel- tüm boşluklar Her şeyi gözeten yüzleriyle; Böylece gösterdi! Eğer yükselmeliyse
















Aniden göklerde
binlerce güneşin şemsemesi
Yeryüzünü alışık olunmayan ışınlarla dolduran,
O zaman Kutsal Olan’ın
Düşlediği Majesteleri ve parlaklığı olabilir!

Pandu’nun Oğlu,
Tüm bu evrenin
Tüm büyük çeşitliliğini
tek bir engin biçimde topladığını ve Görünür
, izlenebilir ve
tek bir Bedende – incelikli, görkemli,
İsimsiz – Tanrıların Her Şeyi Anlayan
Tanrısı, Sonsuz Olmayan Tanrısı olarak harmanlandığını gördü.
Tanrı!

Ama çok şaşırmış,
Heyecanlanmış, aşırı doldurulmuş, gözleri kamaşmış ve sersemlemiş olan
Arjuna diz çöktü; ve başını eğdi,
Ve avuçlarını kavuşturdu; ve ağlayarak dedi ki:
Arjuna. Evet! Ben gördüm! Anlıyorum!
Kral! her şey Sana sarılmış!
Tanrılar senin görkemli kadrajında!
yerin, göğün ve cehennemin yaratıkları
Senin İlâhî suretinde mesken tutarlar
ve bütün yüz hatların Senin çehrende parlar.

Lotus tahtında tek başına oturan Brahma’nın ;
Azizler ve bilgeler ve yılan ırkları
Ananta, Vasuki;
Evet! en güçlü Tanrı!
Binlerce kolunu, göğsünü ve yüzünü görüyorum ,

Ve gözler, – her yönden
Kusursuz, çeşitlendirilmiş;
Ve senin sonu yok, başlangıcı yok,
merkezi yok! Vardiyalar –
Ruhun bakışları nereye bakarsa baksın –
Senin merkezi Benliğin, her şeye gücü yeten ve her şeyi kazanan!

Sonsuz Kral!
Anadem’i Sen’de görüyorum ,
Sopa, kabuk, diskus;
dayanılmaz ışınlarda yandığını gör ,
Dünyayı, cenneti ve cehennemi aydınlatan
Parlaklığınla parıldayan, parıldayan, parıldayan; dönüm

Karanlıktan göz kamaştıran güne,
Bak ne tarafa;
Tanrım! Sana tapıyorum, Bölünmemiş,
Düşüncenin En Sonu, Dünyaların zenginliğini tutmak için
yapılmış Hazine-Saray ;
sağlanan Kalkan

Erdem yasalarına sığınmak için;
Hayatın ırmaklarının çekildiği Pınar,
bütün varlığın bütün ırmaklarının bütün sularını:
Doğmamış, Bitmeyen:
Değişmez ve Karışmaz!
Kudret ve heybetle, geçmiş düşünceyle, geçmiş görüşle!

Ayın gümüşü ve güneşin altınları
Senin büyük gözlerinden yuvarlanan ihtişamlardır;
Yıldızlar ve gökler boyunca parıldayan hassas yüzün , Yaşamı ısıtmak için Evrenini
şaşırtıyor .
Dünyalar merakla dolu

Mükemmelliklerinden! Uzay
Yıldız serpilmiş ve boş yer
Mavinin kutbundan kutbuna, sınırdan sınıra,
Her noktada Sen
varsın, Sen, Sen
! hiçbir yerde bulunamadı!

Ey Mistik, Korkunç Kişi!
Tanıtılan Seni görünce,
Üç Dünya sarsılır; aşağı tanrılar Sana yaklaşıyor;
Avuçlarını kavuştururlar ve
Gövdelerini, göğüslerini ve alınlarını eğerler,
Ve fısıldayarak tapınırlar, Seni övürler ve büyütürler!

Rishiler ve Siddhalar,
“Selam olsun! En Yüce Majesteleri!
Bilge ve şarkıcıdan şan
ilahisi hoş bir uyum içinde,
Sana övgüler yağdırarak;
Sayısız şirket hikayeyi ele alırken,

Fırtınalara binen Rudralar,
Th’ Adityas’ın parlayan biçimleri,
Vasus ve Sadhyas, Viswas, Ushmapas;
Marutlar ve o büyük İkizler
Göksel, adil, Aswins,
Gandharvas, Rakshasas, Siddhas ve Asuras,-

Bunlar seni görüyor ve
ansızın korkuyla saygı duyuyorlar;
Evet! Âlemler, – seni heybetli bir suret ile görüyor, Çeşit
çeşit yüzlerle,
Herkesin gördüğü gözlerle,
Sayısız gözlerle, engin kollarla, azametli uzuvlarla,

Güneş ve yıldızla aydınlanmış kanatlar,
Yakına ve uzağa dikilmiş ayaklar,
Dehşet fışkırmaları, öfkeli ve şefkatli ağızlar;-
Önündeki Üç geniş Dünya
Sana taptığım gibi tapıyor, ben
titredikçe sarsılıyorum, bunca ihtişama tanık olmak için!

Önden
, harikulade
büyük, gökkuşağı boyalı, ışıltılı; ve ağzın Açıldı ve her şeyi
gören küreler , Doğu, batı, kuzey ve güney tüm dünyalarında ne olursa olsun.

Ey Tanrı’nın Gözleri! Ey Baş!
Ruhumun gücü kaçtı,
Kalbin gücü gitti, aklın arzusu azarlandı!
Seni böyle gördüğümde,
Kaşları korkunç bir şekilde parlayarak,
Ateşli bakışlarla ve ateşle yanan dudaklarla

En sonunda Dünyayı,
Cenneti Tüketecek alevler kadar şiddetli ! Ah ben! Dünya ve Cennet görmüyorum!
Sen, Lordların Efendisi! Görüyorum,
sadece seni – sadece seni!
Şimdi bana merhametin verilsin,

Sen Dünyanın Sığınağısın!
Lo!
Senin geniş açılmış boğazından ve beyazlaşmış dudaklarından fırlatılan mağaraya ,
görüyorum ki en soylularımız,
Büyük Dhritarashtra’nın oğulları,
Bhishma, Drona ve Karna, yakalanmış ve ezilmiş!

Krallar ve Reisler içeri çekildi,
İçerideki o açık geçit;
Bu iki ordunun en iyileri parçalanmış ve parçalanmış!
Çenelerinin arasında yatıyorlar
Kan içinde ezilmişler,
Toz ve ölüm içinde topraklanmışlar! Aşağı yönlü akışlar gibi

Doldurulmamış okyanusun körfez derinliklerine dosdoğru giden
çaresiz bir telaşla , O büyük ve cesur kahramanlar Dökün bitmeyen ırmaklarda, çaresiz hareketlerle!

Geceleri
bir ışığa doğru kanat çırpan güveler gibi,
Ateşli kaderlerine doğru çekilmiş, uçup ölüyor,
Öylece ölüme kadar kalabalık,
Kör, gözleri kamaşmış, Durmadan sürükleniyor
tüm bu kalabalıklar, çılgınca uçuyorlar!

İnsanları şekillendiren sen,
Yiyip bitir onları yeniden,
Birbiri ardına, irili ufaklı, aynı!
Yarattığın yaratıkları,
Alev alev yanan çenelerle Takarsın,
Alıştırırsın onları! Tanrım! senin dehşetin vuruyor

Dünyanın bir ucundan öbür ucuna,
Dolu dolu yaşam, doğumdan
ölüme, Ölümcül, yakıcı, korkunç bir korkuyla!
Ah, Vişnu!
yüzün neden böyle ?
Sen kimsin ki ölülerinle böyle ziyafet çekiyorsun?

DSÖ? korkunç Tanrı!
Sana boyun eğiyorum,
Namostu Te, Devavara! Prasid!
Ey Yüce Rabbim! prova
Neden bu kadar sert yüzün var?
Bu korkunç yön nereden geliyor?
Krişna. Beni öldüren Zaman,
her şeyi mahveden Zaman,
Katil Zaman, Eski Günler olarak görüyorsun, tüketmek için buraya geliyorsun;
Sen hariç, dizilen tüm bu düşman şefler ordusundan,
Savaş alanını canlı bırakamayacak kimse yok! Dehşete
Artık Olmayın! Kalkmak! ünlü olsun! düşmanlarını yok et!
Onları yendiğinde seni bekleyen krallık için savaş.
Benim tarafımdan düşüyorlar – sen değil! şimdi onlara ölüm vuruşu yapılıyor,
Böyle yiğitçe gösterdikleri halde; Benim aletim sensin!
Güçlü silahlı Prens, Drona’ya saldırın! Bhishma grevinde!
Jyadratha, Karna’da ölüm dağıt ; tüm savaşçı nefeslerinde kal!
Onlara yok olmalarını emreden benim! Öldürülenleri öldüreceksin;
Kavga! onlar düşmeli ve sen yaşamalı, bu ovanın galibi!
Sanjaya. Kudretli Keshav’ın sözlerini duyunca,
Titreyen Lord,
kaldırdığı avuçlarını kavuşturdu ve
-Krişna’nın Lütfuna dua ederek- orada durup,
Kaşlarını çatmış ve aksanı kırılmış,
Bu sözler, ürkekçe söylendi:
Arjuna. Layıkıyla, Kudretin Efendisi!
Bütün dünya
Senin üstün kudretinden zevk alıyor, Sana itaat ediyor;
Rakshasas, korku içinde
Seni görünce
dört bir yana savrulur; ve şirket

Siddhas’tan Adın duyuluyor. Majestelerini, En İlahi, En Yüce Olanı
nasıl ilan etmesinler ? Sen Brahm, Brahma’dan daha büyük! Ey Sonsuz Yaratıcı! Sen tanrıların Tanrısı, Yaşamın Konutu ve Dinlenme Yeri.

Sen, tüm ruhların Ruhu!
Anlayan Bütün!
Biçimli ve biçimsiz Yapıcı olmanın;
Ey En Yüce Olan! Tanrım! Tarladan eski, Dünyaları yaşam zenginliğiyle
saklayan !
Ey Hazine Talep Eden,

Her şeyi kim bilir ve
Bilgelik Kendindir! Ey
Hepsinde Kısım ve Hepsi; çünkü hepsi Senden yükseldi
Sayısız şimdi görüyorum ki
Veçheler Senden!
Vayu Sensin ve O, hapishaneyi koruyan

Narak’ın, Yama karanlık;
Ve Agni’nin parlayan kıvılcımı;
Varuna’nın dalgaları Senin dalgalarındır. Ay ve yıldız ışığı
Senindir! Prajapati
Art Thou ve ’tis to You
Eski dünyanın uzak ışığına tapınarak diz çöktüler,

Ölümlü insanların ilki.
Yine, Sen Tanrım! Yine
bin kere büyütülsün!
Şeref ve ibadet
, – Şan ve övgü, – Sana
Namo, Namaste, her yanda haykırdı;
Burada, yukarıda, aşağıda ağladım,
Giderken söylendi,
Geldiğin yerde söylendi! Namo! Biz ararız;
Namostu! Tanrı hayrandı!
Namostu! İsimsiz Lord
Sana Selam Olsun! Her şeyde Bir olan Sana hamd olsun;

Çünkü sen her şeysin! Evet, sen!
Ah! Eğer şimdi öfke içindeysen,
hatırlasan iyi edersin, Seni Dost sanmıştım,
Rahat bir dille konuşarak,
İnsanların birbirini kullandığı gibi;
Sana “Krishna”, “Prens” dediler ve anlamadılar

Gizli azametin,
Senin kudretin, huşun;
Gafletimle, aşkımla,
Yolculukta, şakayla,
Ya da dinlenirken,
Mecliste otururken, koruda başıboş dolaşırken,

Tek başına ya da kalabalıkta,
Ey Kutsallar Yücesi! yanlış,
lütfun bu akılsızca günah için bağışlansın çünkü
sen, şimdi biliyorum,
aşağıdakilerin hepsinin,
yukarıdakilerin hepsinin, iç dünyaların Babasısın

Guruların Gurusu; daha fazla
Saygı ve tapınmak için,
sevimli ve yüksek olan her şeyden daha fazla!
Nasıl, geniş dünyalarda üç
eşit olmalı?
Başka biri de Majestelerini paylaşmalı mı?

Bu nedenle, bedenim eğilmiş
ve saygı dolu bir niyetle,
övüyorum, hizmet ediyorum ve lütuf dileyerek seni arıyorum.
Evlada baba,
dosta dost,
sevene seven gibi dön yüzünü.

Bana karşı nazik ol! İyi ki , Senin Formunun bu bilinmeyen harikasını
görmüşüm !
Ama korku
neşeyle karışır! Tekrar al,
Yüce Tanrım! Tanrı aşkına
, dünyevi gözlerin dayanabileceği dünyevi şeklin!

Merhametli ol ve
tanıdığım yüzü göster;
Bakayım sana, eski zamanlardan beri,
Kurşun ve alın mücevherinle,
Gürzün ve anademinle,
Sen, her şeyi ayakta tutansın! yılmamış

Bir kez daha göreyim
eski sevdiğim şekli,
Bin kol ve sayısız gözün sahibi Sen!
Bu korkmuş kalp, Krishna’nın nazik kılığında, Arabacım’ın
yeniden canlandığını görmek istiyor .

Krişna. Evet! sen gördün, Arcuna! çünkü seni çok sevdim,
Gizemli bir sihirle açığa çıkan Benim gizli çehrem,
Parıldayan, harikulade ve heybetli, çok çeşitli,
Senden başka hiç kimsenin tüm yıllarda görmeyi lütfettiği;
Çünkü ne Vedalardan gelir bu, ne kurban, ne sadaka,
Ne iyi yapılmış işler, ne uzun kefaret, ne dualar, ne de ilahiler
,
Ölümsüz Ruh’u çıplak görmeye dayanmalı,
Kurus Prensi! Bu sadece senin için saklandı! Memnun olmak!
Kalbini daha fazla sarsmasına izin verme, çünkü gözlerin
benim ihtişamımla dehşetimi gördü. Daha önce nasılsam
senin için yine öyle olacağım; hafiflemiş kalple bak!
Bir kez daha senin Krishna’nım, eskiden bildiğin şeklim!
Sanjaya. Arjuna’ya bu sözler Vasudev’e söyledi ve doğruca , çok sevilen arabacının görünüşünü geri
aldı ; Prens, Kudretli BRAHMA’nın biçimini ve Krishna’nın nazik zarafetiyle Giyinmiş yüzünü bir kez daha gördüğünde , huzur ve neşe geri geldi . Arjuna. Şimdi geri dön, Janardana! Bu dost insan yapısı, zihnim bir kez daha sakin düşünceler düşünebilir; kalbim yine atıyor! Krişna. Evet! Beni senin gördüğün gibi görmek harika ve korkunçtu , sevgili Prens! Tanrılar Korkuyor ve sürekli olarak görmek istiyor! Yine de Vedalar tarafından değil, ne de kurbanla,













Ne kefaret, ne hediye, ne de dua
senin gördüğün gibi görmeyecek!
Sadece tam bir hizmetle, kusursuz bir inançla
ve en büyük teslimiyetle tanındım
, görüldüm ve içine girdim, Kızılderili Prensi!
Benim için her şeyi yapan; her şeyde
Beni bulan; her zaman tapar;
Yaptığım her şeyi seviyor ve Aşkın biricik amacı için Beni,
O adam, Arjuna! Bana gidecek.