Candan Turan’ın “DEVRİM’İN MAVİ YILDIZI” adlı kitabından…

SAAT : 05:30

Sabahın 05.30’unda

Berduş dolanırım İstiklal’ in dar sokaklarında

Elimde bir şişe kırmızı şarap

Bir de, kaçak tütünden sarıp içtiğim cigaram var…

Bir ben, bir de gölgemden başka kimseler yok

Sokak hayvanları hariç.

Ha, bir de göğüs kafesime sıkışıp kalan sensizlik.

Satmışım bu dünyanın anasını, babasını naralarıyla

Avare avare dolaşırken karşıma çıktın.

Hayal miydin, gerçek miydin

Sarhoş kafamla algılamam ne mümkün diyeceğim ama,

Bir elimdeki şişeye baktım,

Bir de hayal mi, gerçek mi olduğunu anlayamadığım

sana…

Oysa, daha şişenin yarısı bile olmamıştı.

Şarap da öyle kaliteli bir şey değil haaa, köpek

öldüreninden.

Tıpkı sensizlik gibi…

Anladım ki, berduş olduğum kadar henüz sarhoş

olmamıştım.

Sen beni tanımasan da, ben tanımıştım o mağrur

gözlerinden seni,

Demli kafamla.

Ya da tanıdın beni gözlerimden,

Yanındakilere mahçup olmamak için rol yapıp, sustun.

Berduş görünümüme acıyarak,

Para vermeye çalıştın.

Oysa, bir zamanlar severek bakan,

O gecenin kasvetini bozarcasına yıldız gibi parlayan

Kahverengi gözlerin artık acıyarak bakıyordu bana.

Sensizlik gibi, bakışların da

Bir kez daha öldürdü beni…

Doksan dokuz olan yarama bir daha eklendi,

Ve yüz oldu sabahın 05.30’unda.

Sen gittin ya o gün benden,

Ayın 17’sini, 18’e bağlayan gecede

Kendimi öldürdüm,

Ruhumu kaybettim,

Benliğimi yitirdim.

Anlayacağın, yere düşen bir bardak gibi

Bin parçaya bölündüm, gittiğinin gecesinde.

Arada bir onunla da kavga ediyorum,

Bir tek bana sadık kalan gölgemle.

Bir de köpek öldüren, ama beni öldürmeyip,

Sarhoş eden, berduş dolaştıran şarabım

Hem de en kırmızı olanından.

Gidişinden bana,

Senden yadigâr kalan…

CANDAN TURAN