GİZEM KOÇ BAKIR: “Kimseyi üzmeden, yıpratmadan, bir gün anı olacağımız gerçeğini unutmadan biriktirmek gerekiyor.”

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Merhaba ben Gizem Koç Bakır 1 Ocak 1990’da Adana’nın Ceyhan ilçesinde doğdum. İlköğretim okulunu Ceyhan ilçesinde Mithat Paşa ilköğretim okulunda tamamladıktan sonra ailem ile birlikte 2000 yılında Ankara’ya taşındık. Orta okulu Kütükçü Alibey İlköğretim okulunda, lise öğrenimini Çankaya İMKB Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesin’de Ankara’da tamamladım. Evli ve iki çocuk annesiyim. Şimdilerde Fransa Paris’te yaşıyorum. Eşimle birlikte kurduğumuz inşaat şirketinin muhasebe bölümünde çalışıyorum. Yazmayı, okumayı hep çok sevdim. Lise yıllarında şiir defterlerimi hiç bırakmazdım elimden, hep yazardım. Yazarlık hayatıma ise bir gece yazar adayı olan abim Ali Eftal Koç’un ve annemin aramasıyla “Senin yazman lazım, senin kalemin sağlam” diyerek beni cesaretlendirip coronavirüsü döneminde online İleri Yazarlık derslerine başladım. Salih Sıtkı Tekmen Hocamın “Oku Gizem, bol bol yaz. Derinliği bulacaksın” sözleri yoluma ışık oldu. Ne varsa hayata dair, kaleme almaya başladım.

İlk göz ağrım diye adlandırdığım kitabımın çıkış hikayesi çocukluğumun geçtiği Adana’nın Ceyhan ilçesinde sıcak kanlı insanların arasında büyüdüğüm, yaşanmışlık kokan o sokakları kaleme almaktan onur duydum. Romanımın baş karakteri İlkbahar bu yolda bana ışık oldu. Bazen onda beni yaşattım bazen kendimi onda yaşarken buldum. Hikaye 1993’te İlkbahar’ın babası tarafından İstanbul’dan Ceyhan’a İlkbahar’ın annesinin Anneannesi olan İleri Nine’nin yanına gelmesiyle başlıyor. İlkbahar’a göre bir bilinmezliğin içinde kendini bulmaya oraya ayak uydurmaya çalışmasıyla birlikte özgüvenini daha çocuk yaşta edinilmişliğin getirdiği aidiyet duygusu Ninesiyle birlikte tekrar canlanıyor. Bir büyüme hikayesi olarak adlandırabiliriz. Hepimizin duygularına, özlemlerine atıfta bulunulmuş sıcak bir hikaye diyebiliriz. İşte bu sebeple hikayenin içine girildiğinde bazen bir kokuda bazen bir seslenişte bazense bir dokunuşta buluruz içimizde gizlenmiş özlemi. Bir an da ortaya çıkıverir yaşanmışlıklar. Bir gün herkes anı olarak kalacak ama iyi ama kötü… Mümkün oldukça güzel anılar biriktirmek gerekiyor. Kimseyi üzmeden, yıpratmadan, bir gün anı olacağımız gerçeğini unutmadan biriktirmek gerekiyor.