GILGAMIŞ DESTANI / TABLET 7

“Dostum, Büyük Tanrılar neden toplantıdalar?
(Rüyamda) Anu, Enlil ve Şamaş bir konsey topladılar
ve Anu Enlil’e konuştu:
‘Çünkü onlar Gök Boğasını öldürdüler ve aynı zamanda
Humbaba’yı da öldürdüler
. Dağın
Sedirini çekenler ölmeli!’
Enlil şöyle dedi: “Enkidu ölsün ama Gılgamış ölmemeli!”
Bur Göklerin Güneş Tanrısı yiğit Enlil’e cevap verdi: ” Göklerin Boğası’nı ve Humbaba’yı
öldürmeleri benim emrim altında değil miydi ?

Şimdi masum Enkidu ölmeli mi!’
Sonra Enlil, Şamaş’a kızdı ve şöyle dedi: ‘Sen onların arkadaşı olarak
her gün seyahat ettin çünkü sen sorumlusun !” Enkidu Gılgamış’ın önünde (hasta) yatıyordu. Gözyaşları kanallar gibi akıyor, dedi (Gılgamış) : “Ey kardeşim, sevgili kardeşim, neden kardeşim yerine beni aklıyorlar )” Sonra Enkidu dedi ki:) “Öyleyse şimdi bir hayalet olmalıyım , ölülerin hayaletleriyle oturmak, sevgili kardeşimi bir daha görmemek için !”








Büyük’ün (Tanrıların yaşadığı Sedir Ormanı’nda, Sedir’i ben öldürmedim.”
Enkidu Gılgamış’a
seslenerek Dostu Gılgamış’a şöyle dedi:
“Gel, Dost,…
Kapı…
Enkidu gözlerini kaldırdı,.. .ve kapıya insanmış gibi konuştu: “Seni anlama yeteneği olmayan
aptal ahşap kapı … ! Zaten 10 ligde senin için odunu seçtim, ta ki yükselen Sedir’i görene kadar… Senin odunun benim gözümde karşılaştırmadan.




Yetmiş iki arşın boyunuz, 14 arşın eniniz, bir
arşın kalınlığınız,
kapı direğiniz, pivot taşı ve direğiniz…
Seni ben biçimlendirdim ve taşıdım; Nippur’a…
Ey kapı, bunun senin minnetin
ve bunun senin minnetin
olacağını bilseydim…, bir balta alır seni
doğrar ve tahtalarını… içine kamçılardım
… Ben diktim…
ve Uruk’ta… duydular
Ama yine de, ey ​​kapı, sana biçim verdim ve seni Nippur’a taşıdım!
Benden sonra gelen bir kral seni reddetsin tanrım…
benim adımı kaldırıp oraya kendi adını koysun!”
Koparıp attı.., attı.O
(Gılgamış) sözlerini dinlemeye devam etti ve karşılık verdi. Gılgamış çabucak
Dostu Enkidu’nun sözlerini dinledi ve gözyaşları aktı.Gılgamış Enkidu’ya seslenerek şöyle dedi
:
“Arkadaş, tanrılar sana geniş bir zihin vermiş ve… uygun olmayan şeyler!


Dostum, aklın neden uygunsuz şeyler söylüyor?
Rüya önemli ama çok korkutucu,
dudaklarınız sinek gibi vızıldıyor.
Çok fazla korku olsa da, rüya çok önemlidir.
Yaşayanlara keder bırakırlar (tanrılar)
, yaşayanlara düş acı bırakır.
Dua edeceğim ve Yüce Tanrılara yalvaracağım,
arayacağım… ve senin tanrına sesleneceğim.
… Enlil, Tanrıların Babası,
…Danışman Enlil…sen.
Sana ölçüsüz altından bir heykel
yapacağım, merak etme…, altın…
Enlil’in dediği değil…
Söylediği şey geri dönemez, olamaz…,
Neye… sahip olduğu yatırılan geri dönemez, olamaz…
Dostum,… kader insanlığa gider.”
Şafak parlamaya başlarken, Enkidu başını kaldırdı ve Şamaş’a bağırdı
, güneşin (ilk) parıltısında Gözyaşları döküldü. “Ey Şamaş, o meşhur tuzakçı yüzünden
kıymetli hayatım (?) adına sana sesleniyorum.

Benim arkadaşımla aynı şeyi almama izin vermeyen
Tuzakçı kendini doyurmaya doymasın.
Kârı kısılsın, ücreti azalsın,
belki… senden payını alsın,
girmesin… buhar gibi(?) oradan çıksın!”
Tuzakçıyı tatmin edecek şekilde lanetledikten sonra,
Kalbi onu Fahişe’ye lanet etmeye sevk etti.
“Haydi, Harlot, senin kaderini belirleyeceğim,
sonsuza kadar asla sona ermeyecek bir kader!
Seni Büyük Bir Lanetle lanetleyeceğim,
lanetlerim seni bir anda, bir anda alt etsin!
Bir ev sahibi olamamanız
ve kendi çocuğunuzu sevememeniz dileğiyle (?)!
Kızların … arasında oturmayasın,
bira tortuları (?) güzel kucağınızı lekelesin,
sarhoş bir cübbenizi kusmukla (?),
… güzeli (?)
… çömlekçi. Yargıç
, parlak kaymaktaşından hiçbir zaman bir şey elde edemezsin .
..
parlayan gümüş(?), insanın zevki, evinize atılmaz,
Zevkinizi tırmıkladığınız bir kapı olsun
, Bir kavşak eviniz olsun
, çorak bir uyku yeriniz olsun,
surların gölgesi dayanacağınız yer olsun
, dikenler ve çalılar ayaklarınızı deriye vursun,
ikisi de sarhoş ve kuru bir tokat yanağına,
… şehrinin sokaklarında (?),
duvarlarının çatlaklarına baykuşlar yuva yapsın!
partiler düzenlenemez…
… mevcut(?). ve senin o pis “kucağın”… benim yüzümden
onun(?) olabilir …

Ben, suçsuzken, sen… bana karşısın.
Şamaş, ağzının söylediklerini duyunca,
aniden gökten ona seslendi:
“Enkidu, neden fahişeye lanet ediyorsun, Şamhat,
sana tanrıya yakışır ekmek besleyen
, sana krala yakışır şarap veren. ,
sana büyük giysiler giydiren ve güzel Gılgamış’ı yoldaşın
yapmana izin veren !



seni şerefli bir divana yatıracak.
Seni rahat yerine, soluna oturtacak,
öyle ki, dünyanın beyleri ayaklarını öpsün.
Uruk halkını senin için yas tutup inletir
, mutlu insanları senin için kederle doldurur.
Ve senden sonra vücudunun kirli bir hasır tüyü taşımasına izin verecek
, bir aslan postu giyecek ve vahşi doğada dolaşacak.”
Enkidu yiğit Şamaş’ın sözlerini duyar duymaz,
telaşlı kalbi sakinleşti, öfkesi yatıştı.
Enkidu fahişeyle konuştu ve dedi ki:
“Gel, Shamhat, senin kaderini belirleyeceğim.
Seni lanetleyen ağzım, şimdi seni kutsasın!
Valiler ve soylular seni sevsin, Bir fersah uzakta olan
ısırsın . dudağı (seni beklerken),
iki fersah ötede olan buklelerimizi sallasın (hazırlanıyor)
Asker seni reddetmesin de tokasını senin için çözsün,
sana kaya kristali(!), lapis versin lazuli ve altın,
sana hediyesi telkari(?) küpeler olsun.
Malzemeleri yığılabilir.
Seni tanrıların … içine soksun.
Yedi (çocuğun) annesi olan eş
senin yüzünden terk edilsin!”
Enkidu’nun bağırsakları çalkalanıyordu,
orada öyle yalnız yatıyordu.
Hissettiği her şeyi söyledi ve arkadaşına şöyle dedi:
“Dinle dostum, rüyayı dinle. Dün gece geçirdim.
Gökler haykırdı ve yer cevap verdi
ve ben onların arasında duruyordum.
Karanlık yüzlü bir adam belirdi –
yüzü Anzu’ya benziyordu.”
elleri bir aslanın
pençeleriydi, tırnakları bir kartalın pençeleriydi! –
Saçlarımdan tuttu ve beni yendi.
Ona bir darbe vurdum, ama o bir atlama ipi
gibi sekti ve sonra bana vurdu ve bir sal gibi alabora oldu
ve vahşi bir boğa gibi beni çiğnedi.
Tüm vücudumu bir kıskaçla sardı.
‘Yardım et dostum’ (ağladım),
ama beni kurtarmadın, korktun ve yapmadın..’
“Sonra… ve beni bir güvercine çevirdi,
öyle ki kollarım kuş gibi tüylendi.
Beni yakalayarak, Karanlığın
Evi’ne, Irkalla’nın konutuna, girenlerin çıkmadığı eve , dönüşü olmayan yol boyunca, yaşayanların ışıksız
yaptığı eve götürdü . onların içeceği kirdir, yiyecekleri kildendir, kuş gibi tüyden giysiler giyerler ve ışık görülmez, karanlıkta yaşarlar ve kapı ve sürgü üzerinde toz vardır.






Toz Evi’ne girerken,
baktığım her yerde yığınlar halinde toplanmış kraliyet taçları vardı,
dinlediğim her yerde
, geçmişte ülkeyi
yönetenler, ama şimdi Anu ve Enlil’e pişmiş et sunanlar, taç sahipleriydi.
şekerlemeler servis etti ve su tulumlarından soğuk su döktü.
İçeri girdiğim Toz evinde,
baş rahip ve rahip
oturdu, orada arınma rahibi ve kendinden geçmiş,
orada Büyük Tanrıların meshedilmiş rahipleri oturdu.
Orada Etana oturdu, orada Sumukan oturdu, orada Cehennem
Kraliçesi Ereshkigal oturdu.
Cehennemin Katibi Beletseri önünde diz çökmüş,
tableti tutuyor ve Ereshkigal’ine okuyordu.
Beni görünce kafasını kaldırdı—-
‘Bu adamı kim aldı?’

[burada 50 satır eksik]
…her zorluğu yaşayan ben(?)
beni hatırla ve seninle yaşadıklarımın hepsini unutma(?)
“Arkadaşım hasta olan bir rüya mı gördü?”
Rüyayı gördüğü gün … sona erdi.
Enkidu ilk gün yatıyor, ikinci gün
Enkidu … yatağında;
üçüncü gün ve dördüncü gün, o Enkidu … yatağında;
beşinci, altıncı ve yedinci, o Enkidu … yatağında;
sekizinci, dokuzuncu, onuncu, o Enkidu … yatağında.
Enkidu’nun hastalığı daha da kötüleşti.
Enkidu yatağından doğruldu
ve Gılgamış’a seslendi …:
“Arkadaşım benden nefret ediyor …
benimle Uruk’ta konuşurken
Savaştan korktuğum için beni cesaretlendirdi.
Beni savaşta kurtaran arkadaşım şimdi beni terk etti!
Ben ve sen…

[Yaklaşık 20 satır eksik]

Onun sesleriyle Gılgamış irkildi…
Güvercin gibi inledi…
“Tutulmasın, ölümde…
Ey insanların en seçkini…”
Arkadaşına…
“Yas tutacağım (?) Yanındayım
…”