Anasayfa / E-Kitap / Ömer Hayyam Rubaiyat

6 kez okunmuştur Yayınlanma Tarihi: 18 Haziran 2022 15:40 6 18 Haziran 2022

Ömer Hayyam Rubaiyat

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Omar Hayyam, On Birinci Yüzyılımızın ikinci yarısında Horasan’daki Naishapur’da doğdu ve On İkinci Yüzyılımızın İlk Çeyreğinde öldü. Hayatının İnce Hikayesi, Zamanlarında ve Ülkelerinde çok önemli olan diğer iki Figürün hikayesiyle merak uyandırıyor: bunlardan biri Üçünün Hikayesini anlatıyor. Bu, Oğul Alp Arslan’ın Veziri Nizamül Mülk ve Tatar Toğrul Bey’in Torunu Melikşah’tı; İran’ı Büyük Mahmud’un zayıf halefinin elinden alan ve sonunda Avrupa’yı Haçlı Seferlerine sürükleyen Selçuklu Hanedanlığını kuran bu kişiydi. . Bu Nizam ül Mülk, yazdığı ve geleceğin Devlet Adamları için bir Anıt olarak bıraktığı Vasiyat’ında -veya Ahit’te- Mirkhond’un Assassins’in Tarihinden Kalküta İncelemesi, No. 59’da alıntılandığı gibi, aşağıdakileri anlatır.

Her ikisine de keskin zeka ve en yüksek doğal güçler bahşedilmişti; ve üçümüz birlikte yakın bir dostluk kurduk. İmam hutbeden kalktığı zaman bana katılırlardı ve biz de işittiğimiz dersleri birbirimize tekrar ederdik. Şimdi Omar Naishapur’un yerlisiydi, Hasan Ben Sabbah’ın babası ise Ali’ydi, katı bir hayat ve uygulama adamıydı, ancak inanç ve doktrininde sapkındı. Hasan bir gün bana ve Hayyam’a şöyle dedi: “İmam Muwaffak’ın talebelerinin kısmete kavuşacakları evrensel bir inançtır. Şimdi, hepimiz ona ulaşamasak bile, şüphesiz birimiz kavuşacaktır; o zaman ne olacak? karşılıklı taahhüdümüz ve bağımız?” “Nasıl istersen” diye cevap verdik. “Pekala,” dedi, “bu servet kime düşerse, onu diğerleriyle eşit olarak paylaşacağına dair bir yemin edelim.

Hazar Denizi’nin güneyindeki dağlık bölgede yer alan; ve bu dağ evinden, Haçlılar arasında DAĞLARIN YAŞLI ADAMI olarak kötü şöhreti elde etti ve Müslüman dünyasına terör yaydı; ve karanlık anıtları olarak modern Avrupa’nın dilinde bıraktıkları Assassin kelimesinin, kendilerini çılgına çevirdikleri kenevir yapraklarının (Hint bhang) esrarından veya afyonundan nereden geldiği henüz tartışmalıdır. Doğulu çaresizliğin somurtkan perdesinden ya da Naishapur’daki sessiz üniversite günlerinde gördüğümüz hanedanın kurucusunun adından. Assassin’in hançerinin sayısız kurbanlarından biri, eski okul arkadaşı Nizam ul Mulk’un kendisiydi.<1> ve bu dağ evinden, Haçlılar arasında DAĞLARIN YAŞLI ADAMI olarak kötü şöhreti elde etti ve Müslüman dünyasına terör yaydı; ve karanlık anıtları olarak modern Avrupa’nın dilinde bıraktıkları Assassin kelimesinin, kendilerini çılgına çevirdikleri kenevir yapraklarının (Hint bhang) esrarından veya afyonundan nereden geldiği henüz tartışmalıdır. Doğulu çaresizliğin somurtkan perdesinden ya da Naishapur’daki sessiz üniversite günlerinde gördüğümüz hanedanın kurucusunun adından. Assassin’in hançerinin sayısız kurbanlarından biri, eski okul arkadaşı Nizam ul Mulk’un kendisiydi.<1> ve bu dağ evinden, Haçlılar arasında DAĞLARIN YAŞLI ADAMI olarak kötü şöhreti elde etti ve Müslüman dünyasına terör yaydı; ve karanlık anıtları olarak modern Avrupa’nın dilinde bıraktıkları Assassin kelimesinin, kendilerini çılgına çevirdikleri kenevir yapraklarının (Hint bhang) esrarından veya afyonundan nereden geldiği henüz tartışmalıdır. Doğulu çaresizliğin somurtkan perdesinden ya da Naishapur’daki sessiz üniversite günlerinde gördüğümüz hanedanın kurucusunun adından. Assassin’in hançerinin sayısız kurbanlarından biri, eski okul arkadaşı Nizam ul Mulk’un kendisiydi.<1> Karanlık anıtları olarak modern Avrupa’nın dilinde bıraktıkları, kenevir yapraklarının (Hint bhang) haşhaşından veya afyonundan türetilmiştir. Naishapur’daki sessiz üniversite günlerinde gördüğümüz hanedanın kurucusunun. Assassin’in hançerinin sayısız kurbanlarından biri, eski okul arkadaşı Nizam ul Mulk’un kendisiydi.<1> Karanlık anıtları olarak modern Avrupa’nın dilinde bıraktıkları, kenevir yapraklarının (Hint bhang) haşhaşından veya afyonundan türetilmiştir. Naishapur’daki sessiz üniversite günlerinde gördüğümüz hanedanın kurucusunun. Assassin’in hançerinin sayısız kurbanlarından biri, eski okul arkadaşı Nizam ul Mulk’un kendisiydi.<1>

<1>Ömer’in Rubaiyat’larından bazıları, Büyüklüğün tehlikesi, Kaderin istikrarsızlığı konusunda bizi uyarır ve Hayırseverliği tüm İnsanlara savunurken, hiçbiriyle çok yakın olmamamızı tavsiye eder. Attar, Nizam-ül-Mülk’e arkadaşı Ömer’in sözlerini kullandırır [Rub. xxviii.], “Nizam-ül-Mülk (Ölüm) azabında iken, ‘Allah’ım! Rüzgârın elinde vefat ediyorum’ dedi.”

“Ömer Hayyam da payını almak için Vezir’e geldi, ama unvan veya makam istemek için değil. ‘Bana verebileceğin en büyük nimet’ dedi, ‘senin gölgesinde bir köşede yaşamama izin vermen. servet, bilimin nimetlerini yaymak ve uzun ömür ve refah için dua etmek.’ Vezir bize, Omar’ın reddetmesinde gerçekten samimi olduğunu öğrendiğinde, onu daha fazla zorlamadığını, ancak ona Naishapur hazinesinden yıllık 1200 mithkal altın emekli maaşı verdiğini söylüyor.

Vezir, “Naishapur’da böyle yaşadı ve öldü,” diye ekliyor Vezir, “her türlü bilgiyi kazanmakla ve özellikle astronomide çok yüksek bir üstünlük elde etti. Merv’e gelip ilimdeki maharetinden dolayı büyük övgüler aldı ve padişah ona lütufta bulundu.’

“Melik Şah takvimi reforme etmeye karar verdiğinde, Ömer bunu yapmak için istihdam edilen sekiz alimden biriydi; sonuç Celali dönemiydi (kralın isimlerinden biri olan Celal-ud-din’den geliyor) -‘a Gibbon, “Julian’ı aşan ve Gregoryen stilinin doğruluğuna yaklaşan zaman hesaplaması” diyor. Aynı zamanda ‘Ziji-Malikshahi’ başlıklı bazı astronomik tabloların da yazarıdır ve Fransızlar son zamanlarda onun Cebir üzerine bir Arapça İncelemesini yeniden yayınlamış ve tercüme etmiştir.

“Takhallus veya şiirsel adı (Hayyam) bir Çadırcı anlamına gelir ve bir zamanlar, belki Nizam-ül-Mülk’ün cömertliği onu bağımsızlığa yükseltmeden önce bu ticareti yaptığı söylenir. Bu nedenle Attar, ‘eczacı’, Assar, ‘petrol presi’ vb.’ne sahibiz.<2> Omar’ın kendisi aşağıdaki tuhaf satırlarda onun adını anıyor:–

“‘İlim çadırlarını diken Hayyam, Hüzün ocağına düştü ve ansızın yandı; Kaderin makasları hayatının çadır iplerini kesti, Ve Ümit taciri onu boşuna sattı!’

<2>Her ne kadar tüm bunlar, bizim Smith’lerimiz, Okçularımız, Değirmencilerimiz, Fletcher’larımız vb. gibi, kalıtsal bir çağrının Soyadını tutabilir.

“Hayatı hakkında verecek bir anekdotumuz daha var ve bu da kapanışla ilgili; bazen şiirlerinin önüne eklenen anonim önsözde anlatılıyor; Hyde’ın Veterum Persarum Religio’sunun Ekinde Farsça olarak basılmıştır. , s. 499 ve D’Herbelot, Bibliotheque’inde Khiam’ın altında buna değinir.<3>–

“‘Eskilerin kroniklerinde, bu Bilge Kral Ömer Hayyam’ın Hicret yılı 517’de (MS 1123) Naishapur’da öldüğü yazılıdır; bilimde rakipsizdi; Öğrencilerinden biri olan Semerkantlı Khwajah Nizami, şu hikayeyi anlatır: “Öğretmenim Omar Khayyam ile bir bahçede sık sık sohbet ederdim; ve bir gün bana, ‘Mezarım kuzey rüzgarının güller saçacağı bir yerde olacak’ dedi. Söylediği sözleri merak ettim, ama onun sözlerinin boş sözler olmadığını biliyordum.<4> Yıllar sonra, tesadüfen Naishapur’u tekrar ziyaret ettiğimde, onun son dinlenme yerine gittim ve işte! bir bahçenin hemen dışındaydı ve meyve yüklü ağaçlar dallarını bahçe duvarına uzatıyor ve çiçeklerini mezarına bırakıyordu.

<3>”Philosophe Musulman qui a vecu en Odeur de Saintete dans sa Religion, vers la Fin du premier et le Commencement du Second Siecle”, “Philosophe” dışında hiçbir bölümü Hayyam’ımıza uygulanamaz.

<4>D’Herbelot’a göre Kelimelerin Döküntüsü, Kuran’dakilere çok karşı olmaktan ibaretti: “Hiç kimse nerede öleceğini bilmiyor.”–Ömer’in bu hikayesi bana çok doğal bir şekilde başka birini hatırlatıyor– ve asil denizcinin İkinci Yolculuğunda (Kaptan Cook tarafından çok acıklı bir şekilde – Doktor Hawkworth tarafından değil) alçakgönüllü işaretinin ne kadar geniş olduğunu hatırladığımızda (i. 374). Ulietea’dan ayrılırken, “Oreo’nun son isteği geri dönmemdi. Bu sözü alamayacağını görünce Marai’min (gömüldüğüm yerin) adını sordu. Bu ne kadar garip bir soru olsa da bir an tereddüt etmedim. Londra’dayken yaşadığım bucak ona ‘Stepney’ demek için. Onlar telaffuz edene kadar birkaç kez tekrar etmem istendi ve sonra ‘Stepney Marai no Toote’ yüzlerce ağızda aynı anda yankılandı. Daha sonra aynı sorunun kıyıdaki bir adam tarafından Bay Forster’a sorulduğunu öğrendim; ama o, ‘Denizi kullanan hiç kimse nereye gömülmesi gerektiğini söyleyemez’ diyerek farklı ve hatta daha doğru bir cevap verdi.”

Calcutta İncelemesinden şimdiye kadar – İzinsiz Giriş korkusu olmadan -. Kitabın yazarı, Hindistan’da Omar’ın Mezarı ile ilgili bu hikayeyi okurken, Cicero’nun Syracuse’da ot ve yabani otlara gömülü Arşimet Mezarını bulma hikayesini hatırlattığını söylüyor. Sanırım Thorwaldsen, üzerinde güllerin büyümesini istedi; Sanırım bugüne kadar onun için dini olarak yerine getirilmiş bir dilek. Ancak Ömer’e dönmek.

Padişah “onun üzerine iyilik yağdırmış” olsa da, Omar’ın Epikürcü Düşünce ve Konuşma Cesareti, onun kendi Zamanında ve Ülkesinde yan gözle görülmesine neden oldu. Ömer’in altında saklanmayacağı Tasavvuf ve İslamcılığın resmi olarak tanınmasından sıyrıldığında, Uygulamalarıyla alay ettiği ve İnancının kendisininkinden biraz daha fazla olduğu Sufiler tarafından özellikle nefret edildiği ve ondan korktuğu söylenir. İran’da (Firdevsi hariç) en dikkate değer olan Hafız da dahil olmak üzere Şairleri, aslında büyük ölçüde Omar’ın materyalini ödünç aldılar, ancak bunu Kendileri ve hitap ettikleri İnsanlar için daha uygun mistik bir Kullanıma çevirdiler; İnançta olduğu kadar şüphede de hızlı olan bir Halk; Entelektüel olduğu kadar Bedensel anlamda da keskin; ve her ikisinin de bulutlu bir bileşiminden keyif alarak, Cennet ve Dünya ile bu Dünya ve Sonraki arasında, her ikisine de kayıtsızca hizmet edebilecek şiirsel bir ifadenin kanatlarında lüks bir şekilde süzülebilecekleri. Omar, bunun için Heart ve Head konusunda fazla dürüsttü. Kaderden başka bir İlahi Takdir ve Bundan başka bir Dünya bulamayınca (yanlışlıkla da olsa), bundan en iyi şekilde yararlanmaya koyuldu; Ruhu, ne olabileceklerinden sonra boş bir endişe ile şaşırtmaktansa, Duyular aracılığıyla Şeyleri gördüğü şekliyle Kabullenmek için yatıştırmayı tercih ediyor. Ancak, onun Dünya Hırsının aşırı olmadığı görülmüştür; ve o, büyük olasılıkla, tüm insanlarda ortak olarak kendisinin de paylaştığı Soruları yanıtlayamasa da, büyük bir zevk almış olması gereken, Duyu tatminini Aklın tatmininin üstüne çıkarmaktan mizahi veya sapık bir zevk alır.

Bununla birlikte, Sebep ne olursa olsun, daha önce de söylediği gibi Omar, kendi Ülkesinde hiçbir zaman popüler olmadı ve bu nedenle yurtdışına çok az aktarıldı. MSS. Ortalama Doğu Transkripsiyon Zayiatlarının ötesinde sakatlanmış Şiirlerinin çoğu, Silah ve Bilimin tüm kazanımlarına rağmen, Doğu’da o kadar nadirdir ki, Batı’ya hiç ulaşmamıştır. Ne Hindistan Evi’nde ne de Paris Bibliotheque Nationale’de nüshası yoktur. İngiltere’de bir tanesini biliyoruz: Ouseley MSS’nin 140 numara. Bodleian’da, Şiraz’da, MS 1460’ta yazılmıştır. Bu, ancak 158 Rubaiyat içerir. Asiatic Society’nin Kalküta’daki Kütüphanesinde bulunan bir kitap (ki bunun bir kopyasına sahibiz), her türlü Tekrar ve Yozlaşma ile şişirilmiş olmasına rağmen (ve henüz tamamlanmamış) 516 içerir. Von Hammer, Kopyasının yaklaşık 200 içerdiğini söylerken, Dr. Sprenger, Lucknow MS’yi kataloglar. bu sayının iki katı.<5> Oxford ve Kalküta MSS’nin Katipleri de. İşlerini bir tür Protesto altında yapıyor gibi görünüyor; her biri (gerçek olsun ya da olmasın) bir Tetrastik ile başlayan, alfabetik sıraya göre alınmış; Özür ile Oxford; Kalküta’nın, Omar’ın annesinin gelecekteki kaderini sorduğu bir Rüyadan kaynaklandığı varsayılır (MS’ye ön eklenmiş bir Bildirim der). Bu şekilde işlenebilir:– ) Ömer’in annesinin gelecekteki kaderini sorduğu bir rüyadan doğmuş olması. Bu şekilde işlenebilir:– ) Ömer’in annesinin gelecekteki kaderini sorduğu bir rüyadan doğmuş olması. Bu şekilde işlenebilir:–

“Ey
Cehennem’de yananlara gönlü yanan, kendi ateşini de besleyecek olan
!
Neden, Sen kime öğreteceksin ve O öğrenecek?”

Bodleian Quatrain, Panteizmi gerekçelendirme yoluyla savunur.

“Ben kendim daha gevşek bir İnanç üzerine
İyilik Mücevherini gevşekçe gerdiysem,
Kefaretim için şu tek şey yalvarsın:
İkiye Bir, asla yanlış okumadım.”

<5>”Bu makale yazıldığından beri” (İnceleyici bir notta ekler), “1836’da Kalküta’da basılmış çok ender bir Baskının bir Kopyası ile karşılaştık. bazı MSS’lerde bulundu.”

Omar’ın Hayatının Detaylarını borçlu olduğum Eleştirmen<6> İncelemesini, hem doğal Mizaç ve Deha açısından hem de içinde yaşadığı Koşullar tarafından hareket edilen Lucretius ile karşılaştırarak bitiriyor. Her ikisi de gerçekten ince, güçlü ve kültürlü Akıl, iyi Hayal gücü ve Hakikat ve Adalet için tutkulu Kalpler idi; Ülkelerinin sahte Dinine ve ona sahte veya aptalca Bağlılığından haklı olarak isyan eden; ama altüst ettiklerini, kendilerine yol gösterecek daha iyi bir Vahiy olmadan başkaları gibi daha iyi bir Umut ile değiştirmekte yetersiz kalanlar, henüz kendilerine bir Kanun yapmışlardır. Gerçekten de Lucretius, Epikuros’un sağladığı gibi malzemelerle, tesadüfen inşa edilmiş ve hiçbir Yasa koyucu içermeyen bir Kanunla hareket eden devasa bir makine teorisiyle kendini tatmin etti; ve böylece kendisini Epikurosçu bir Tutum sertliğinden ziyade Stoacı bir şekilde şekillendirerek, bir parçası olduğu Evrenin mekanik dramını düşünmek için oturdu; kendisi ve etrafındaki her şey (Roma Tiyatrosu’nun kendi yüce betimlemesinde olduğu gibi), Seyirci ile Güneş arasında asılı duran Perde’nin korkunç refleksiyle renk değiştirdi. Omar, umutsuzluktan başka bir şeyle sonuçlanmayan karmaşık herhangi bir Sisteme karşı daha çaresiz veya daha dikkatsiz, kendi Dehasını ve Öğrenimini acı veya mizahi bir şakayla, yetersiz bakışlarının yalnızca ortaya çıkarmaya yaradığı genel Harabe’ye fırlattı; ve şehvetli hazzı Yaşamın ciddi amacı olarak kabul ederek, yalnızca İlahiyat, Kader, Madde ve Ruh, İyi ve Kötü gibi spekülatif problemlerle ve bitirmesi daha kolay olan diğer benzer sorularla oyalandı.

<6>Profesör Cowell.

Mevcut Tercüme ile ilgili olarak. Orijinal Rubaiyat (bir Arapça Guttural’in eksik olması gibi, bu Tetrastikler daha müzikal olarak adlandırılır) bağımsız Kıtalardır ve çeşitli olsa da dört eşit Satırdan oluşan Prozodi; bazen hepsi kafiyeli, ancak daha sıklıkla (burada taklit edildiği gibi) üçüncü satır boş. Bir bakıma, sondan bir önceki çizginin sonda düşen Dalgayı kaldırdığı ve askıya aldığı anlaşılan Yunan Alcaic’inde olduğu gibi. Bu tür Doğu Ayetlerinde her zaman olduğu gibi, Rubaiyatlar Alfabetik Kafiyeye göre birbirini takip eder – Grave ve Gay’in tuhaf bir ardışıklığı. Burada seçilenler, Orijinal’de (gerçek olsun ya da olmasın) çok sık tekrarlanan “İç ve eğlen”in belki de eşit orandan daha az bir oranda bir Eklog’a dizilirler. Her iki durumda da, Sonuç yeterince üzücü:

[Üçüncü Baskıdan.]

Omar’ın bu versiyonunun ikinci baskısı hazırlanırken, Reşt’teki Fransız Konsolosu Mösyö Nicolas, Tahran’daki bir taşbaskı nüshasından 464 Rubaiyat’tan oluşan Metnin çok dikkatli ve çok iyi bir Baskısını, kendi tercümesi ve notlarıyla birlikte yayınladı. .

Mons. Sürümü bana birçok şeyi hatırlatan ve başkalarında bana talimat veren Nicolas, Omar’ı kelimenin tam anlamıyla benim için aldığım maddi Epikürcü olarak değil, Tanrı’yı Şarap, Şarap Taşıyıcı figürü altında gölgeleyen bir Mistik olarak görüyor. , &c., Hafız’ın yapması gerektiği gibi; kısacası Hafız ve diğerleri gibi bir Sufi Şair.

Omar’ı bana ilk kez gösterdiğinde, Doğu edebiyatı ve diğer edebiyat hakkında bildiğim her şeyi borçlu olduğum biri tarafından ilk kez gösterildiğinde oluşan fikrimi değiştirmek için bir neden göremiyorum. Omar’ın Dehasına o kadar hayrandı ki, Mons olarak anlamının böyle bir yorumunu memnuniyetle kabul ederdi. Nicolas’ eğer yapabilseydi.<7> Yapamayacağı, Calcutta Review’daki makalesinde zaten çokça alıntılanmış görünüyor; Şiirlerin kendilerinden ve Şairin Yaşamından geriye kalan kayıtlardan tartıştığı.

<7> Belki de birkaç yıl önce Şiirleri kendisi düzenlerdi. Mons’ta olduğu gibi bir tarafta da benim Versiyonumu çok az onaylayabilir. Nicolas’ın Teorisi diğer tarafta.

Ve Mons’u çürütmek için daha fazlasına ihtiyaç varsa. Nicolas’ın Teorisi, Notlarında verilen Şiirlerin Yorumlanmasıyla doğrudan çelişen kendisinin hazırladığı Biyografik Bildirim vardır. (Bkz. Önsöz, s. 13-14.) Gerçekten de, Savunucusu bana haber verene kadar zavallı Omar’ın bu kadar ileri gittiğini pek bilmiyordum. Çünkü burada görüyoruz ki, Hafız’ın içtiği ve söylediği Şarap her neyse, Ömer’in sadece arkadaşlarıyla eğlenirken değil, (diyor Mons. Nicolas) kendisini buna heyecanlandırmak için kullandığı gerçek Üzüm Suyuydu. başkalarının çığlıklar ve “hurlemenler” ile ulaştığı Adanmışlık perdesi. Yine de, Metinde Şarap, Şarap Taşıyıcı vb. ne zaman geçse -ki bu genellikle yeterlidir- Mons. Nicolas dikkatli bir şekilde “Dieu”, “La Divinite” ve benzeri notlar ekliyor: gerçekten o kadar dikkatlidir ki, şiirleri okuduğu sufi tarafından kendisine telkin edildiğini düşünmek cezbeder. (Not ii. s. 8.) Bir İranlı, doğal olarak seçkin bir Taşralı’yı haklı çıkarmak isteyecektir; ve onu zaten İran’ın tüm önde gelen Şairlerini içeren kendi mezhebine kaydedecek bir Sufi.

Mons’un sahip olduğu tarihi Otorite. Nicolas, Omar’ın “avec tutku a l’etude de la philosophie des Soufis”ten vazgeçtiğini mi gösterecek? (Önsöz, s. xiii.) Panteizm, Materyalizm, Gereklilik vb. Öğretileri Sufi’ye özgü değildi; ne de onlardan önce Lucretius’a; ne de ondan önceki Epikuros’a; muhtemelen en orijinal Düşünen Adamların Dinsizliği; ve büyük olasılıkla, dünyayı ikiye böldüğü varsayılan İki ve Yetmiş Dinden birinin gölgesi altında, sosyal ve politik barbarlık çağında yaşayan bir Filozofun kendiliğinden büyümesi olabilir. Von Hammer (Sprenger’in Doğu Kataloğu’na göre) Omar’dan “Özgür düşünür ve Sufizm’in büyük bir rakibi” olarak bahseder; belki de, Öğretilerinin çoğunu elinde tutarken, tutarsız bir ahlak sertliğine sahipmiş gibi davranmadığı için. Efendim W. Ouseley, Bodleian MS’nin sinek yaprağı üzerinde aynı etkiye sahip bir şeye bir not yazmıştır. Ve Mons’un iki Rubaiyatında. Nicolas’ın kendi Sürümü Suf ve Sufi, aşağılayıcı bir şekilde adlandırılmıştır.

Hiç şüphe yok ki, bu Dörtlüklerin çoğu, mistik bir şekilde yorumlanmadıkça açıklanamaz görünmektedir; ama kelimenin tam anlamıyla olmadığı sürece daha pek çoğu açıklanamaz. Örneğin Şarap ruhsal mıydı, ölünce Beden onunla nasıl yıkanırdı? Neden bir sonraki Mystic tarafından doldurulması için ölü kilden bardaklar yapsın – “La Divinite”? Mons. Nicolas’ın kendisi, “les convenances”ın tercüme etmesine izin vermeyen bazı “tuhaf” ve “tropik Orientales” imalar ve imgeler -gerçekten de “d’une sensualite quelquefois revoltante”- karşısında şaşırıyor; ama yine de okuyucunun “La Divinite”den bahsetmeden edemeyeceği bir şey.<8> Kalküta’da olduğu gibi, Tahran’daki Kuatrenlerin çoğu da şüphesiz sahtedir; Böyle Rubaiyat, İran’da Epigram’ın yaygın biçimidir. Ama bu, en iyi ihtimalle, bir yol kadar diğerini de anlatır; hayır, Sufi, İran’daki Bilgin ve Edebiyat Adamı olarak kabul edilebilecek olan, Şair hakkındaki kendi görüşünün lehine olanı enterpolasyon yapmak için dikkatsiz Epicure’den çok daha muhtemel olacaktır. Daha mistik Quatrains’in çok azının Bodleian MS.’de olduğunu gözlemledim, ki bu da Şiraz, AH 865, MS 1460 tarihli en eskilerden biri olmalıdır. Ve bence bu, özellikle Omar’ı ayırt ediyor (aramadan edemiyorum (hayır, Hıristiyan değil – tanıdık adıyla) diğer tüm İran Şairlerinden: Bu, Şair onlarla birlikte Şarkısında, Alegori ve Soyutlamadaki Adam’da kaybolurken; Görünüşe göre Adam – Bon-homme – Omar’ın kendisi, tüm Mizahları ve Tutkularıyla, sanki Şarap bittikten sonra gerçekten onunla Sofradaymışız gibi açık bir şekilde önümüzde. Şair hakkındaki kendi görüşünün lehine olan şeyi enterpolasyon yapmak, dikkatsiz Epicure’den çok daha muhtemel olacaktır. Daha mistik Quatrains’in çok azının Bodleian MS.’de olduğunu gözlemledim, ki bu da Şiraz, AH 865, MS 1460 tarihli en eskilerden biri olmalıdır. Ve bence bu, özellikle Omar’ı ayırt ediyor (aramadan edemiyorum (hayır, Hıristiyan değil – tanıdık adıyla) diğer tüm İran Şairlerinden: Bu, Şair onlarla birlikte Şarkısında, Alegori ve Soyutlamadaki Adam’da kaybolurken; Görünüşe göre Adam – Bon-homme – Omar’ın kendisi, tüm Mizahları ve Tutkularıyla, sanki Şarap bittikten sonra gerçekten onunla Sofradaymışız gibi açık bir şekilde önümüzde. Şair hakkındaki kendi görüşünün lehine olan şeyi enterpolasyon yapmak, dikkatsiz Epicure’den çok daha muhtemel olacaktır. Daha mistik Quatrains’in çok azının Bodleian MS.’de olduğunu gözlemledim, bu da Şiraz, AH 865, MS 1460 tarihli en eskilerden biri olmalıdır. Ve bence bu, özellikle Omar’ı ayırt ediyor (bkz. (hayır, Hıristiyan değil- tanıdık adıyla) diğer tüm İran Şairlerinden: Bu, Şair onlarla birlikte Şarkısında, Alegori ve Soyutlamadaki Adam’da kaybolurken; Görünüşe göre Adam – Bon-homme – Omar’ın kendisi, tüm Mizahları ve Tutkularıyla, sanki Şarap bittikten sonra gerçekten onunla Sofradaymışız gibi açık bir şekilde önümüzde. Şiraz, AH 865, MS 1460 tarihlidir. Ve bence bu, Ömer’i (ona -hayır, Hıristiyan değil- tanıdık adıyla çağırmadan edemeyeceğim) diğer tüm İranlı Şairler’den özellikle ayırıyor: O, oysa onlarla birlikte Şair, Şarkısı, Alegori ve Soyutlamadaki Adam’da kaybolur; Görünüşe göre Adam – Bon-homme – Omar’ın kendisi, tüm Mizahları ve Tutkularıyla, sanki Şarap bittikten sonra gerçekten onunla Sofradaymışız gibi açık bir şekilde önümüzde. Şiraz, AH 865, MS 1460 tarihlidir. Ve bence bu, Ömer’i (ona -hayır, Hıristiyan değil- tanıdık adıyla çağırmadan edemeyeceğim) diğer tüm İranlı Şairler’den özellikle ayırıyor: O, oysa onlarla birlikte Şair, Şarkısı, Alegori ve Soyutlamadaki Adam’da kaybolur; Görünüşe göre Adam – Bon-homme – Omar’ın kendisi, tüm Mizahları ve Tutkularıyla, sanki Şarap bittikten sonra gerçekten onunla Sofradaymışız gibi açık bir şekilde önümüzde.

<8> Quatrain 234’e bir not, bu tür Görüntülerin mistik anlamının Avrupalılar için ne kadar açık olması gerektiğine rağmen, İran’daki sıradan kişiler tarafından bile “rougissant” olmadan alıntılanmadıklarını kabul ediyor – “Quant aux termes de tendresse qui başlangıç ce quatrain, Geri Bildirim Ver Daha fazla bilgi , n’auront pas de peine bir se ikna edici qu’il s’agit de la Divinite, bien que cette mahkumiyeti, soit vivement discutee par les moullahs musulmans, et meme par beaucoup de laiques, qui rougissent gerçekleme d’une pareille compatriote leur a 1’egard des spirituelles’i seçer.”

Hafız’ın mistisizmine hiçbir zaman tam anlamıyla inanmadığımı söylemeliyim. Şair, Şarkısının başında ve sonunda Muhammed’e selam verdiği sürece, Sufi Panteizm’i tutup söylemekte herhangi bir tehlike olmadığı görülüyor. Bu koşullar altında Celaleddin, Jami, Attar ve diğerleri şarkı söyledi; Şarap ve Güzelliği gerçekten de, kutladıkları Kutsallığı gizlemek için bir Maske olarak değil, göstermek için Görüntüler olarak kullanıyorlardı. Belki de bu kadar yanıcı bir Halk arasında hataya veya kötüye kullanıma daha az yatkın olan bazı Alegoriler daha iyiydi: bazılarının Hafız ve Omar’la birlikte düşündüğü gibi, soyut yalnızca şehvetli İmgeye benzetilmekle kalmayıp, onunla özdeşleştirildiğinde çok daha fazla; Adanmış’ın kendisi için olmasa da daha zayıf olan Kardeşleri için tehlikelidir; ve İnisiyenin Adanmışlığı ısındıkça, Profan için daha da kötüydü. Ve hepsi ne için? Kişi, Öğreti’ye göre Ruh olduğu kadar Duyusal Madde de olan ve Ölümden sonra bilinçsizce Evrenine karışmasını beklediği bir Tanrı’ya yaklaşacaksa, ondan vazgeçilmesi gereken şehvetli zevk Görüntüleri ile baştan çıkarılmak. Bu dünyadaki tüm özverilerini telafi etmek için başka bir dünyada mutluluk. Lucretius’un kör Tanrılığı kesinlikle Sufi’ninki kadar fedakarlığı hak etti ve muhtemelen aldı; ve Ömer’in Şarkısının yükü – “Yeyelim” değilse – şüphesiz – “İçelim, çünkü yarın öleceğiz!” Ve eğer Hafız benzer bir dille tamamen aksini kastetmişse, Hayatını ve Dehasını, Gününden bu güne kadar ruhani İbadetçilerden ziyade herhangi biri tarafından söylenip söylendiği kadar müphem bir Mezmur’a adadığında kesinlikle yanlış hesap yapmıştır. ve ölümden sonra başka bir dünyada kişinin bu konudaki tüm özverisini telafi edecek herhangi bir ölümden sonra Mutluluk umudu olmadan, ölümden sonra bilinçsizce Evreninde birleşmeyi beklediği Evren. Lucretius’un kör Tanrılığı kesinlikle Sufi’ninki kadar fedakarlığı hak etti ve muhtemelen aldı; ve Ömer’in Şarkısının yükü – “Yeyelim” değilse – şüphesiz – “İçelim, çünkü yarın öleceğiz!” Ve eğer Hafız benzer bir dille tamamen aksini kastetmişse, Hayatını ve Dehasını, Günü’nden bu güne kadar ruhani İbadetçilerden ziyade herhangi biri tarafından söylenip söylendiği kadar müphem bir Mezmur’a adadığında kesinlikle yanlış hesap yapmıştır. ve ölümden sonra başka bir dünyada kişinin bu konudaki tüm özverisini telafi edecek herhangi bir ölümden sonra Mutluluk umudu olmadan, ölümden sonra bilinçsizce Evreninde birleşmeyi beklediği Evren. Lucretius’un kör Tanrılığı kesinlikle Sufi’ninki kadar fedakarlığı hak etti ve muhtemelen aldı; ve Ömer’in Şarkısının yükü – “Yeyelim” değilse – şüphesiz – “İçelim, çünkü yarın öleceğiz!” Ve eğer Hafız benzer bir dille tamamen aksini kastetmişse, Hayatını ve Dehasını, Günü’nden bu güne kadar ruhani İbadetçilerden ziyade herhangi biri tarafından söylenip söylendiği kadar müphem bir Mezmur’a adadığında kesinlikle yanlış hesap yapmıştır. Kör İlahiyat kesinlikle Sufi’nin fedakarlığı kadar hak etti ve muhtemelen aldı; ve Ömer’in Şarkısının yükü – “Yeyelim” değilse – şüphesiz – “İçelim, çünkü yarın öleceğiz!” Ve eğer Hafız benzer bir dille tamamen aksini kastetmişse, Hayatını ve Dehasını, Günü’nden bu güne kadar ruhani İbadetçilerden ziyade herhangi biri tarafından söylenip söylendiği kadar müphem bir Mezmur’a adadığında kesinlikle yanlış hesap yapmıştır. Kör İlahiyat kesinlikle Sufi’nin fedakarlığı kadar hak etti ve muhtemelen aldı; ve Ömer’in Şarkısının yükü – “Yeyelim” değilse – şüphesiz – “İçelim, çünkü yarın öleceğiz!” Ve eğer Hafız benzer bir dille tamamen aksini kastetmişse, Hayatını ve Dehasını, Günü’nden bu güne kadar ruhani İbadetçilerden ziyade herhangi biri tarafından söylenip söylendiği kadar müphem bir Mezmur’a adadığında kesinlikle yanlış hesap yapmıştır.

Bununla birlikte, Ömer’in bir Sufi -hatta bir nevi veli- olduğu yönünde bazı geleneksel varsayımlar ve kesinlikle bazı bilginlerin görüşü olduğu için, dilerseler onun Şarap ve Bardak Taşıyıcısını böyle yorumlayabilirler. Öte yandan, onun bir Filozof olduğunun, yaşadığı Çağın ve Ülke’nin çok ötesinde bilimsel İçgörü ve Yeteneğin çok daha fazla tarihsel kesinliği olduğu için; Bir Filozofa dönüşecek kadar ılımlı dünyevi Hırs ve bir Debauchee’yi nadiren tatmin eden bu tür ılımlı istekler; Diğer okuyucular, Omar’ın kutladığı Şarap sadece Üzüm Suyu iken, belki de Votaries’i İkiyüzlülük içinde batıran Manevi Şarabı hiçe sayarak, içtiğinden daha fazlasını övündüğüne inanmaktan memnun olabilirler. veya İğrenç.

Ömer Hayyam Rubaiyat

Sıradaki haber:

HIZLI YORUM YAP

KATEGORİNİN POPÜLERLERİ