BHAGAVAD GITA V

BÖLÜM V

Arjuna. Yine de, Krishna bir zamanlar
İşlerin Durdurulmasını ve başka bir zamanda,
Çalışma yoluyla Hizmet’i övüyorsun. Bu ikisinden açıkça
hangisinin daha iyi olduğunu söyleyin?
Krişna. İşlerden vazgeçmek iyidir ve işleri
kutsallıkta yapmak iyidir
; ve her ikisi de yüce saadet için hareket eder;
Ama bu ikisinden en iyisi, takva ile
çalışanın kaçınmamasıdır.

İşte o gerçek Vazgeçendir, katı ve sabit, Hiçliği arayan, hiçliği reddeden , “karşıtlar”a karşı
kanıtta barınandır .
Ey yiğit prens!
Yaparken, bu tür eylemlerden hafifçe koparlar:
‘Bu yeni bilgin, ikisi gibi konuşuyorlar,
Bu Sankhya ve bu Yoga: bilge adamlar ,
kimin kocanın her ikisinin de altın meyvesini topladığını bilir!
Sankhyanların Yoginlerin ulaştığı yüksek dinlenme bölgesi
. Bu ikiliyi tek gören
, Berrak gözlerle gören! Yine de böyle bir soyutlama, Şef!
Çok kutsallık olmadan kazanmak zordur.
Kutsallıkta sabitlenmiş, kendi kendini yöneten,
Saf kalpli, duyuların ve benliğin efendisi, Yaşayan
her şeyin ortak yaşamında
kaybolmuş olan- Bir “Yogayukt”- o, dolaşan bir Aziz’dir.
Brahm’a doğru. Böyle birine
amel lekesi dokunmaz. “Hiçbir şeyim yok!” İşte böyle düşünecek – hakikatlerin hakikatine sahip olan- Görmede , işitmede, dokunmada,
koklamada ; yemek yerken, gittiğinde veya nefes
aldığında ;
uyur veya konuşur,
Hızlı tutar veya gevşer, gözlerini açar veya kapatır;
Daima emin “Bu duyu dünyası
duyularla oynuyor.” Brahm’ın düşüncesiyle hareket eden
, Sonu eylemden koparan, eylem içeriğiyle,
Duyu dünyası ruhunu lekeleyemez,
emaye nilüfer yaprağındaki sulardan daha fazla.
Hayatla, kalple, zihinle, – hayır,
beş duyunun da yardımıyla –
benliği salıvererek – Yoginler ruhlarının serbest bırakılması için her zaman çabalarlar.
Böyle talipler, amelin meyvesinden vazgeçer
, Sonsuz huzura kavuşur: Yeminsiz, şehvet düşkünü, Emeklerden meyva arayan, zaptedilir
.
Bedenlenmiş bilge, ruhunun içine çekilmiş , “Dokuz kapısı
olan kentte” her harekette tanrı gibi oturur
, ne iş yapar ne de iş yapar
. Bu dünyanın Rabbi,
Ne işi, ne iş tutkusunu,
Ne de çalışmanın meyvesini şehvet eder; Adamın kendi kendini
bunlara itiyor! Bu Dünyanın Efendisi, ötesinde hiçbir insanın
iyi ya da kötü işlerini üstlenir!
İnsanoğlu burada
yanılıyor, bilgiyi karartarak aptallıkla. Ama kim
için ruhun bu karanlığı ışık tarafından kovalanır,
Görkemli ve berrak parıltılar Hakikati tezahür ettirir
Sanki bir Hikmet Güneşi
, şafak ışıklarını dökmek için fırladı. O durmaksızın meditasyon yapıyor,
Arayan, O’nunla karışmış, O’nda kaldı,
Aydınlanmış ruhlar o yoldan
saparlar Geri dönüşü olmayan – Günahları uçup gitti,
İnancın gücüyle. [Bu Işığa kim sahip olabilir;
Kim görür.] Akıllıca gören için,
Parşömenleri ve kutsallıklarıyla Brahman,
İnek, fil, kirli köpek,
Dışlanmış köpeğin eti, hepsi birdir.

Dünya üstesinden geldi – evet! burada bile!
İnançlarını Birliğe sabitlemek gibi.
Günahsız Brahma Birlik’te yaşar
ve onlar Brahma’da. Aşırı
sevinmeyin Sevinç elde edin ve aşırı üzülmeyin
Kederle karşılaşın, ancak Brahma’da kaldı, yine de
Sabit her birinin kalmasına izin verin! Ruhu
dış temaslardan uzak duran bilge, Mutluluğu kendinde
bulur; dindarlıkla birleşen Brahma’ya,
O’nun ruhu sonsuz barışı tadar.
Duyu-yaşamından fışkıran sevinçler , ancak hızlandıran rahimlerdir
Hangi kesin acılar doğurur: O sevinçler başlar ve biter!
Bilge zihin zevk almaz Kunti’nin Oğlu!
Bunlar gibisinde! Ama eğer bir adam öğrenirse,
Yaşarken ve vücudunun zincirini taşırken bile,
Şehvet ve öfkeye hakim olmak için, o kutsanmıştır!
O Yukta’dır; içinde mutluluk,
Memnuniyet, ışık vardır: yaşamı
Brahma’nın yaşamında birleşir; Nirvana dokunuşu yapıyor!
Böylece,
günahları silinmiş, sonunda şüpheler, kalpleri
Yönetilmiş ve sakin olan Rishiler huzura kavuşsun. Ne mutlu yaşıyorlar ki,
Allah’ın selâmeti yakın;
ve günlerini hırs ve gazaptan uzak,
nefsine ve hislerine boyun eğdirerek, Nefsini bilerek geçiren yaşayanlar !

Sakin ruhunun dışına kapanan Aziz
Tüm duyu dokunuşları, hiçbir temasa izin vermez;
Sakin gözleri sabit kaşlardan doğrudan bakan,
Dışa ve içe nefesi çizilen
, burun deliklerinden eşit ve yavaş hareketsiz ve kapalı;
O – organları, kalbi ve zihni kısıtlı, Kurtuluşa eğilmiş, Tutkuyu, korkuyu ve öfkeyi
bir kenara atmış olan ; – şimdi bile, Kurtuluşu elde etti , her zaman ve her zaman özgür kaldı. Evet! Çünkü O Beni bilir Kurban ve ibadete kulak veren Allah’ın; Ve kulak asmayan, Âlemlerin Rabbi, dirilerin sevgilisi, indirilmemiş Allah’tır .

BHAGAVAD-
GITA’NIN “Karmasanyasayog”
veya “İşlerin Meyvesinden Vazgeçerek Din Kitabı ” başlıklı BÖLÜM V BÖLÜMÜNDE ENDETH